Geschiedenis Kaapverdië

Droogtes, hongersnood en economische neergang 

Het einde van de slavernij tussen Afrika en Amerika kwam er na zo’n 300 jaar. De afschaffing in de geschiedenis van Kaapverdië werd officieel in 1870. Na deze tijd werden er alsnog slaven verplicht om werk te verrichten. De economie kreeg het na de afschaffing zwaar te verduren doordat het systeem was ingericht op uitbuiting. 

Nadien kende Kaapverdië periodes van langdurige droogtes. Door ontbossing en overbegrazing verdween vruchtbare landbouwgrond en stierven vele mensen van hongersnood.  

Door de economische neergang en droogtes vertrokken veel inwoners naar andere landen. Mensen uit Brava en Fogo vertrokken met de walvisvaarders. Schepen hielden er halt tijdens de walvissenjacht om voorraad en brandstof in te slaan. Velen zagen hun kans en werden aangeworven als bemanning aan boord. Ze eindigden dan  vrijwel allemaal in New England (Boston) in Noord-Amerika. Dit is vandaag de dag de grootste Kaapverdische gemeenschap buiten Kaapverdië. 

In de tijden van ontdekkings- en handelsreizen waren de Kaapverdische eilanden sowieso belangrijke stopplaatsen om proviand in te slaan en scheepsherstellingen uit te voeren. Door de komst van de stoomboot in de 19e eeuw stopten er minder zeilschepen in de havens. De economie kreeg ook hierdoor een grote terugslag.  

Onafhankelijkheid 

Door de lichtere huidskleur van de bevolking in vergelijking met andere Portugese kolonies werden Kaapverdianen iets beter behandeld. Toch werd de roep naar onafhankelijkheid groter. De bevolking verzette zich tegen Portugal dat maar weinig hulp bood bij het lijden van de bevolking tijdens de aanhoudende droogtes en hongersnood. 

Portugal gaf Kaapverdië niet zo makkelijk op en maakte het land tot overzeese provincie in 1951. De onafhankelijkheidsstrijd ging verder en onder leiding van Amilcar Cabral werd de Afrikaanse partij voor de onafhankelijkheid van Guinea en Kaapverdië opgericht (PAIGC). Amilcar Cabral was de belangrijkste vrijheidsstrijder in de geschiedenis van Kaapverdië. Er volgde een oorlog van enkele jaren waarin Kaapverdië samen met Guinea Buissau strijd voerde tegen Portugal. Na de strijd verkreeg Kaapverdië zijn onafhankelijkheid van Portugal op 5 juli 1975 met als eerste socialistische president Aristides Pereira. Tot 1990 was er een eenpartijstelsel, nu zijn er meerdere en is Kaapverdië democratischer dan Frankrijk op de wereldwijde democratie index.

Meer lezen over de geschiedenis van Kaapverdie? Lees hier de leukste boeken van Kaapverdie.

Het huidig Kaapverdië

Sinds de onafhankelijkheid heeft Kaapverdië een markteconomie. Het land behoort bij de beter bestuurde en economisch stabiele landen van Afrika. Toerisme is de belangrijkste groei in de economie en verandert het land op vele vlakken. 

In Kaapverdië vindt uitbuiting in beperkte vorm nog steeds plaats. Kaapverdië is een aantrekkelijke bestemming voor een all-inclusive pakketreis in een groot hotelresort. De goedkope prijzen lokken veel reizigers naar de resorts die geïsoleerd zijn van de lokale dorpen. Dit type vakantie heeft een verwoestend effect op de lokale bevolking en hun economie. De Kaapverdische inwoners worden geëxploiteerd als bron van goedkope arbeid en buitenlandse bedrijven oogsten de winst. Het grootste deel van het geld bereikt nooit de lokale economie. Een all-in formule lijkt leuk, maar is erg schadelijk voor Kaapverdië. (Dit artikel verscheen op Oneworld).

Onze organisatie doet hier iets aan. Door eerlijke reizen naar Kaapverdië aan te bieden dragen we bij aan fair-travel toerisme. Jij krijgt een lokale, authentieke ervaring in Kaapverdië door te verblijven in kleinschalige accommodaties. Tijdens je vakantie in Kaapverdië leer je de bevolking kennen, eet je in een lokaal restaurant en kom je middenin het dagelijkse leven terecht. Dit is leuk voor jou als reiziger en ondertussen steun je de lokale economie. Ontdek hier hoe Kaapverdie nu onafhankelijkheidsdag viert!