Trek je wandelschoenen maar aan!

In juni 2023 reizen Vojaganto’s Jurre en Relinde naar Kaapverdië af om onze wandelreis te vernieuwen. In deze blog lees je over al hun avonturen en vind je praktische informatie over de wandelingen.

De reis naar São Vicente 

Het is maandagochtend 03.00 uur en nog nooit ben ik zo vrolijk opgestaan op dit tijdstip. Al maanden kijken mijn collega Jurre en ik hier naar uit: we mogen op reis naar Kaapverdië! Al om 07.45 uur stappen we het vliegtuig in richting het eiland São Vicente waar onze reis zal beginnen. We speculeren in het vliegtuig over hoe onze reis de komende twaalf dagen zal zijn. We gaan namelijk testen of onze wandelreis ook ongetraind goed te doen is. Nu zijn we beiden jong en staan we heus af en toe wel in de sportschool, maar echt hiken doen we natuurlijk niet dagelijks in Nederland. We hebben er in ieder geval ontzettend veel zin in! 

Na ongeveer 6,5 uur komen we aan in São Vicente, waar Ismael (onze collega van het local team) ons staat op te wachten! We voelen ons meteen welkom in Kaapverdië en samen met Vojaganto Joëlle vermaken we ons de eerste twee dagen op het eiland Sao Vicente. Meer hierover lees je hier.

Na twee nachten is het dan eindelijk zo ver: we gaan naar het eiland Santo Antão om te wandelen! De komende dagen zullen wij vier wandelingen maken, de routes volgen we met GPX bestanden die we hebben gedownload op onze telefoon. De afstand van de routes ligt tussen de 5 en 14 kilometer, maar er wordt ook behoorlijk wat gestegen en gedaald.

De eerste wandeling

De wekker staat vroeg, want om 07.00 uur worden we al op de ferry verwacht. De accommodatie waar we verblijven heeft een ontbijtje voor ons ingepakt wat we opeten op de ferry. We kunnen namelijk wel wat energie gebruiken, de eerste wandeling staat meteen op de planning! 

Eenmaal aangekomen op Santo Antão worden we hartelijk ontvangen met trommels en Kaapverdiaanse muziek. En dat om 08.00 uur ‘s ochtends! De sfeer zit er goed in en we krijgen steeds meer zin in ons avontuur. Op de haven staat onze chauffeur Jorge op ons te wachten met een bordje van Voja Travel. We herkennen hem meteen. Jorge zal de komende dagen onze chauffeur zijn tijdens de wandelreis. Hij brengt ons van A naar B wanneer we naar een startpunt moeten worden gebracht. Met een grote lach op zijn gezicht verwelkomt hij ons op zijn prachtige eiland. 

De Cova krater

Jorge brengt ons in de buurt van de Cova krater, van waar onze eerste wandeling begint. Onze bagage mogen we bij hem in de auto laten liggen, die brengt hij alvast naar onze eerste accommodatie! Gelukkig kunnen we even inkomen; deze eerste wandeling is namelijk maar 5 kilometer, maar wel vijf hele spectaculaire kilometers! We staan vrijwel direct al oog in oog met de oude Cova Krater. De exacte data zijn onbekend, maar ongeveer 1 miljoen jaar geleden was dit een actieve vulkaankrater. Tegenwoordig vind je hier voornamelijk lokale boeren die je op hun vruchtbare landbouwveldjes aan het werk kunt zien. Al wandelend komen we verschillende ezels tegen en het wordt steeds groener onderweg. Het pad dat we bewandelen, begint iets te stijgen en voor we het weten staan we op de top van een berg. Aan onze rechterkant kijken we uit over de indrukwekkende Cova Krater en links kijken we uit over de wolken! We staan op de top van een bergwand terwijl we dat eigenlijk helemaal niet zo doorhadden toen we werden afgezet bij de krater. We zien het kronkelende pad naar beneden lopen en dit ziet er wel heel spectaculair uit. Maar, what goes up must come down! Het is dan ook tijd voor ons om over dat kronkelende pad door de wolken te dalen richting de Paul vallei. 

Afdalen naar de Paul vallei

Het is best een flinke afdaling, in 3 kilometer lopen we zo’n 800 meter naar beneden over het slingerende paadje. En dat voelen we ook goed aan onze knieën. Wandelstokken zouden dan ook zeker geen overbodige luxe zijn geweest. Maar Jurre en ik waren nogal jong en eigenwijs, laten we maar zeggen. Onderweg naar beneden zien we het landschap veranderen. We komen langs prachtige bomen bedekt met mos en na een flinke daling wanen we ons in een exotische omgeving. Hier zien we koffieplanten, papaya bomen, suikerriet, bananenbomen, mangobomen, en nog veel meer exotische planten. In de verte zien we onze accommodatie al liggen. Wanneer we bijna zijn aangekomen in de vallei spreekt een oudere vrouw ons aan. Ze vraagt ons om mee te komen naar haar tuin en Jurre en ik zijn nieuwsgierig waarom. Daar biedt ze ons (om 11 uur ‘s ochtends) een glaasje zelfgestookte grogue rum aan. We kijken elkaar even aan en twijfelen, we zijn tenslotte wel op reis voor ons werk, maar dit hoort natuurlijk wel echt bij de lokale beleving. We nemen beide een slok en zijn verbaasd over hoe lekker het drankje is! Het is geen pure grogue rum, maar een ponche de mel die wat zoeter is. Het smaakt erg lekker en heel zoet.  We zouden het misschien niet om 11 uur ‘s ochtends aanraden, maar dit moet je zeker proeven tijdens je verblijf op Santo Antão.

We kunnen gelukkig nog recht lopen na ons drankje en na 20 minuten komen we aan bij onze prachtige accommodatie in de Paul vallei. We slapen bij Petra’s Lodges en onze partner Petra ontvangt ons met open armen in haar prachtige accommodatie. Petra is een aantal jaar geleden verhuisd naar Kaapverdië. Eén van haar kinderen is verliefd geworden op een Kaapverdiaan. Toen Petra en haar man het land bezochten, werden zij opnieuw verliefd: zowel op elkaar als op het eiland Santo Antão. En wel zo verliefd dat ze besloten om zich hier te vestigen en ze een kleine accommodatie hebben opgezet met lokaal personeel. We zijn nog net op tijd voor de lunch en genieten op het dakterras van het prachtige uitzicht en onze heerlijke pasta. 

De eerste avond op Santo Antão

Wanneer we zijn bijgekomen van de wandeling zitten we natuurlijk niet stil, alles wat we vandaag hebben meegemaakt schrijven we uit om zo goed mogelijk te onthouden wat we allemaal gezien hebben. Ook bezoeken we een andere lokale partner in de namiddag. Tijdens het avondeten is het een groot feest bij de lodge; Voja reizigers Lia en Martin die we eerder al ontmoet hadden op São Vicente tijdens een stadstour in Mindelo slapen in dezelfde accommodatie. We hebben elkaar veel te vertellen over wat voor een prachtige dingen we hebben gezien in de tussentijd. Ook andere Voja reizigers sluiten aan en we hebben een ontzettend gezellige avond met elkaar! We bestellen een Fogo wijntje en we genieten van de live Kaapverdiaanse muziek in het restaurant bij Petra’s Lodge.

Rustdag

De volgende dag gaan we met een lokale gids op pad in de Paul vallei. We leren van alles over de flora en fauna die hier te vinden zijn en we doen ontzettend veel kennis op over het eiland Santo Antão. In de namiddag nemen we een duik in het zwembad en ‘s avonds maken we ons vooral klaar voor de volgende wandeling die op ons schema staat!

De tweede wandeling

Vandaag lopen we 7 kilometer over en door de groene bergen van de Paul vallei naar onze volgende accommodatie. Jorge brengt onze bagage weer van A naar B, dus daar hoeven we niet over na te denken. Deze wandeling is extra leuk, want Vojaganto Joëlle gaat met ons mee! 

We zien de Paul Vallei vanuit verschillende hoeken: we lopen tussen de bergen door, over de landbouwterrassen en we gaan over de berg Pico da Antónia heen waar je een adembenemend uitzicht hebt! Dit was wel even spannend voor mij, want met hoogtevrees is het best een uitdaging om zo’n hoge berg te beklimmen. Maar Jurre en Joëlle hebben me er goed doorheen geholpen en eenmaal boven was het uitzicht het zeker waard!  We ploffen neer op een lokaal terrasje en genieten van een cola met uitzicht over de Paul Vallei en de oceaan.

Gisteren hebben we veel gedaald, maar vandaag wisselen stijgen en dalen elkaar af. We gaan door een rivierbedding en we lopen langs verschillende grogue rum stokerijen. Bananen, mango’s, papaya’s, tomaten en nog veel meer exotische groente- en fruitsoorten komen we onderweg naar onze volgende accommodatie tegen. Inclusief onze stops zijn we ongeveer 7 uur bezig, maar het is het dubbel en dwars waard! Deze route is weer zo anders en niet te vergelijken met die van gisteren. Het groen in de bergen is enorm indrukwekkend en we kunnen er alle drie geen genoeg van krijgen. Gelukkig stelt het uitzicht bij onze volgende accommodatie ook niet teleur. De Paul vallei is hier weer heel anders, maar zo prachtig! We slapen bij Daniel’s eco lodge en nemen een duik in het natuurzwembad. ‘s Avonds spelen we spelletjes met elkaar en duiken we vroeg ons bed in na een geweldige dag!

Rustdag

De volgende dag staat in het teken van partners bezoeken. We bezoeken verschillende accommodaties in de Paul vallei en we besluiten een uitstapje te maken naar het stadje Ribeira Grande. Een volle dag, maar erg leerzaam. ‘s Avonds eten we een heerlijk veganistisch diner bij onze partners Hannelore & Ilton, het is een ontzettend gezellige avond!

De derde wandeling

Vandaag staat er weer een nieuwe wandeling op het programma: we lopen 14 kilometer door glooiende landschappen en over grillige bergen in de Caibros vallei. Dit keer worden we naar het startpunt gebracht. De rit hier naartoe is al spectaculair, we starten namelijk op maar liefst 1500 meter hoogte! Onderweg komen we over de oude weg en langs de Delgadinho bergkam, waar Jorge de auto even stopt voor wat foto’s. Omdat we zo hoog zijn is het hier ook wat koeler, wat wij stiekem wel even lekker vinden. We beginnen de route op de aangelegde weg waar we in de verte aan onze linkerhand Porto Novo kunnen zien liggen. We hebben geluk vanwege het heldere weer en in de verte zien we zelfs het eiland São Vicente!

Een veranderend landschap

Na 5 kilometer geleidelijk dalen gaan we van de grote weg af en komen we in een landschap dat een beetje aanvoelt als Zuid-Europa. Het glooiende landschap met dennenbomen brengt ons weer even in een hele andere wereld na de vorige twee wandelingen. We dalen steeds verder tot we een afslag nemen en het landschap weer compleet verandert. We staan oog in oog met de grillige bergen van Santo Antão. Over een aangelegd pad lopen we over de bergtoppen, het voelt voor ons zelfs een beetje alsof we over de Chinese muur lopen. Het uitzicht is spectaculair, achter elke bocht staat weer een nieuw panoramisch uitzicht op ons te wachten. Het is af en toe wel best steil en dat zorgt ervoor dat mijn hoogtevrees weer komt opspelen. Jurre coacht me er goed doorheen en gelukkig heeft hij nergens last van! Sterker nog, hij geniet enorm van de uitzichten en hij vindt dit de meest spectaculaire wandeling tot nu toe.

We dalen in totaal maar liefst 1100 meter tot we in het dorpje Caibros aankomen. Onderweg naar beneden verandert het landschap weer en wanneer we tussen de groene landbouwterrassen lopen voelt het voor ons alsof we in Zuidoost-Azië zijn. Ook hier waren wandelstokken (weer) best wel handig geweest. Gelukkig hebben onze knietjes ons gewicht weten te dragen en na ongeveer 4,5 uur komen we aan de vallei. Deze wandeling is weer zo anders dan de wandelingen in de Paul Vallei, het is weer een unieke beleving! In de vallei bellen we Jorge en hij komt ons direct halen om ons naar onze volgende accommodatie in het dorpje Ponta do Sol te brengen.

Vind je 14 kilometer wat te veel? Het is mogelijk om deze wandeling in te korten naar 9 kilometer! Onze reisadviseurs informeren je graag over de mogelijkheden.

We slapen bij onze partners Wim en Hilde, waar een aantal dagen eerder zonnepanelen zijn aangelegd. We overhandigen hen een Clean Energy certificaat en duiken daarna het zwembad in. Voor het diner gaan we naar restaurant Musica do Mar, waar we een mooi uitzicht hebben over de oceaan.

De vierde wandeling

Het is zo ver: de laatste wandeling staat op de planning. Stiekem vinden we dit best wel jammer, want jeetje, wat een prachtige dagen waren dit! Vandaag wandelen we 14 kilometer van Cruzinha naar Ponta do Sol. Nou ja, dat zou de bedoeling zijn. Vanwege het ontzettend warme weer hebben we besloten om de wandeling wat in te korten, namelijk naar 7 kilometer. Deze kustwandeling bevat vrijwel geen schaduw en het is momenteel meer dan 30 graden Celsius. De lokale mensen raden ons daarom aan om de wandeling in te korten. Gelukkig is dat mogelijk! 

We wandelen van Ponta do Sol naar het dorpje Fontainhas. De gekleurde huizen in dit oude piratendorp steken prachtig af tegen de bergen en het landschap achter zich. We lopen wat rond in het kleine dorpje en besluiten om iets verder te lopen naar de top van de berg voor een wijds uitzicht over de oceaan. We ploffen neer op de grond en genieten van het geluid van de golven die tegen de rotsen slaan onder het genot van een drankje dat we hadden meegenomen voor onderweg.

Ponta do Sol

Na een kwartiertje zijn we weer helemaal bijgekomen en draaien we om richting Ponta do Sol. We zien het dorp in de verte al liggen en we bewonderen het uitzicht over de oceaan nu aan onze linkerzijde. Ook deze wandeling is weer compleet anders, we hebben vrijwel continu een prachtig uitzicht over het eindeloze water. Wij hebben de ‘light versie’ van deze wandeling gedaan in verband met de warmte, maar het is ook mogelijk om de lineaire route van 14 kilometer te lopen. 

Wanneer we weer aangekomen zijn in Ponta do Sol genieten we van een heerlijke lunch bij het lokale restaurantje Caleta. Ik eet hier de lekkerste pasta in Kaapverdië, boordevol groente die we na alle wandelingen wel kunnen gebruiken! Jurre en ik bezoeken nog wat partners in de namiddag en ‘s avonds genieten we van een cocktail bij hetzelfde restaurant met live muziek. Onze wandelreis zit erop, we bespreken wat we allemaal hebben meegemaakt en we kijken beiden terug op een fantastisch avontuur!

Terug naar São Vicente

De volgende morgen staat Jorge voor ons klaar. We hebben een goede band met hem opgebouwd de afgelopen dagen en we vinden het stiekem best jammer dat we afscheid van hem moeten nemen. Het is helaas weer tijd om terug te gaan naar het eiland São Vicente. Hier genieten we nog van een paar fijne dagen met het lokale team. Deze reis is een reis die Jurre en ik nooit gaan vergeten!   

Wil jij deze reis nou ook maken? Ik adviseer je heel graag over mijn avonturen. Ook de andere reisadviseurs staan voor je klaar. We komen graag in contact en maken een persoonlijk reisvoorstel voor je!

Het avontuur gaat verder!

Vojaganto Joëlle is twee weken op Kaapverdië om Voja-reizigers te spreken, lokale restaurantjes te ontdekken en proberen en verbeteringen met onze partners te bespreken. In de eerste blog maakte Joelle kennis met Sao Vicente, in de tweede blog wandelde ze over Santo Antao. Terug op São Vicente geniet ze van haar laatste paar dagen.

Dag 10

Het lijkt alsof ik hier maar niet uitgekeken raak. Net zoals de afgelopen 9 dagen was ook vandaag weer een dag vol nieuwe indrukken en mooie uitzichten. Ik ben vandaag met Voja reizigers Liesje en Hugo meegeweest op een eilandtour over São Vicente. Zoals bij de afgelopen tours was Ismael de tourguide, en Joel was de driver voor vandaag. Hoewel ik inmiddels al een tijdje op São Vicente ben, was vandaag de eerste keer dat ik de andere delen van het eiland heb gezien (op Sao Pedro na dan).

We hebben veel plekken bezocht en zijn van negen uur vanmorgen tot ongeveer half vier in de middag op pad geweest. Onderweg maakten we verschillende stops. Een van de eerste plekken die we bezochten was Monte Verde, het hoogste punt van het eiland. Hier hebben we een home-made likeur geproefd van verschillende kruiden. Erg lekker, ook al was het nog ochtend 😉 Daarna bezochten we onder andere de vissersdorpjes bij Salamansa en ‘’the dunes of sand’’. Na een stop in Calhau voor de lunch kregen we nog Ribeira de Calau te zien; de vallei waar de meeste landbouw op Sao Vicente plaatsvindt. 

In de middag ben ik nog eventjes op kantoor geweest totdat iedereen naar huis ging. Later op de dag heb ik afgesproken met Yosie en Mathijs, twee reizigers van Voja, om ze wat vragen te stellen over hun reiservaringen tot nu toe. We hebben een tijdje gezellig gekletst op het dakterras van Casa Julie, en daarna ben ik terug naar huis gegaan. De rest van de avond heb ik nog wat gewerkt aan het uitwerken van mijn feedback die ik morgen met het team ga bespreken.

Dag 11

Ik ben de dag eerst weer begonnen met een lekker ontbijtje bij Katleen’s B&B Katleen had vandaag pannenkoeken voor me gebakken! Het grootste deel van de dag heb ik daarna op kantoor doorgebracht. Ik heb mijn feedback besproken met het team en geholpen met wat andere kleine dingetjes,  zoals het opzetten van de nieuwe laptop.

Daarna heb ik een lange wandeling gemaakt door de stad. Tijdens de wandeling kwam ik Eder tegen. De afgelopen tijd ben ik hem al meerdere keren tegengekomen op het strand, waar hij promotie maakt voor een pizza restaurant. Hij is een stuk met mij mee gewandeld en daarna zijn we bij Caravela een burger gaan eten. 

Na het eten ging ik nog even de stad in met Ismael en Vlad. Vlad is een digital nomad en heeft de afgelopen maanden vanuit Kaapverdië gewerkt. Morgen keert hij weer tijdelijk terug naar Servië, waar hij vandaan komt. We zijn eerst naar een bar in het centrum geweest en later nog naar Caravela (alweer, I know). Het werd al snel laat dus daarna ben ik snel naar huis gegaan om nog zoveel mogelijk slaap mee te pakken. Morgenochtend ga ik weer terug naar Santo Antão!

Dag 12

Om 7 uur vertrok ik weer met de boot naar Santo Antão. Drie dagen op dit eiland waren echt niet genoeg, en ik wilde graag nog een extra dag de natuur in.  Collega’s Jurre en Relinde zijn momenteel ook op Santo Antão. Zij doen de wandelreis, en vandaag ging ik met hen mee om de tweede wandeling te maken door de Paúl Vallei. Anderson bracht mij van Porto Novo naar Petra’s Lodges, vanaf waar we rond 10 uur met de wandeling zijn begonnen.

We hebben in totaal 6,5 uur over de wandeling gedaan. De wandeling was zwaar, maar echt super mooi! We zijn weer van alles tegengekomen onderweg: kleine dorpjes, boerderijtjes, ezels, koeien, en natuurlijk vooral veel groen en prachtige uitzichten. Op het hoogste punt van de wandeling kijk je aan twee kanten de vallei in, echt schitterend. De wandeling was lang maar echt super gezellig en so worth it! Ik ben heel blij dat ik hiervoor nog een dag terug ben gekomen. 

Daniel’s ecolodges was het eindpunt van de wandeling, waar we ook verbleven. Gelukkig mocht ik ook bij Jurre en Reline in de kamer verblijven. Het is echt een leuk verblijf. Het natuurlijke zwembad met kikkers en visjes is echt grappig. Als je in het water zit komen alle visjes aan je knabbelen. We hebben ook bij Daniel’s ecolodges gegeten en later op de avond nog wat spelletjes gespeeld. Als je ’s avonds terug loopt naar je bungalow moet je wel uitkijken, want overal op het pad springen kikkers rond. We waren alle 3 gesloopt van de wandeling, dus rond een uur of 11 gingen we lekker slapen. Het was weer een super geslaagde dag vandaag! 

Dag 13

Eerst hebben we vanochtend ontbeten bij Daniel’s ecolodges. Het uitzicht vanaf het verblijf is echt prachtig, je kijkt recht op de omliggende bergen. De rest van de ochtend ging ik mee met Jurre en Relinde naar hun afspraken. We bezochten eerst Casa Katelijne, waar we nog een keer ontbijt kregen. Katelijne had het ontbijt speciaal voor ons voorbereid, dus we konden dit natuurlijk niet afslaan! Daarna bezochten we ook nog Casa Etienne in Villa das Pombas. 

Voor de lunch gingen we met de aluguer (een lokale bus) naar Ribeira Grande. Het plan was om bij Divin Art te gaan eten, maar na een lang stuk wandelen naar het restaurant toe bleek het dicht te zijn. In plaats daarvan hebben we bij een ander restaurantje in het centrum gegeten. Na de lunch namen we weer afscheid van elkaar. Jurre en Relinde gingen door naar hun volgende afspraak, en ik nam een aluguer naar Porto Novo, want mijn ferry terug naar Sao Vicente ging om 5 uur vandaag.

’s Avonds had ik afgesproken met Laisa en Adilson. We zijn gaan eten bij een Italiaans restaurant. Na het eten gingen we even bij hun thuis langs, waar Laisa mij een korte rondleiding gaf. Het huis is nog wel wat kaal, want ze wonen er pas net twee weken. Achteraf zijn we nog naar U Sabor gegaan voor een toetje (lava cake en ijs),  en natuurlijk nog een lekkere Caipirinha met bosvruchten!

Dag 14

Helaas was vandaag alweer mijn laatste dag in Kaapverdië. De twee weken zijn veel te snel voorbij gegaan… ’s Ochtends heb ik eerst lekker lang rondgewandeld door de stad, en daarna had ik nog een interview met twee klanten bij Casa Julie. Alle Voja reizigers die ik heb gesproken zijn echt super enthousiast over hun reis en over Voja in het algemeen, dus dat is echt heel leuk om te horen. Toen ik daarna verder liep door de stad kwam ik langs een tentje waar gezellige live muziek vanuit klonk, dus ben ik even gaan zitten om van de muziek te genieten en wat te drinken. 

Daarna kwam ik Diva tegen, een vrolijke meid die me vertelde over haar struggles met trans zijn in Kaapverdië. We hebben een goed gesprek gehad, en ondertussen liet zij mij de buurt zien waar ze woont. Daarna heeft ze mij geholpen om een aluguer te vinden om naar Sao Pedro te gaan. Hier heb ik heerlijk gezwommen.

Na het zwemmen heb ik nog een tijd met Rendrick gepraat op het strand. Wel deels via google translate, want hij spreekt geen engels en ik geen Portugees. Hij liet me nog wat andere leuke plekken rondom het strand zien en daarna gingen we weer met een busje terug naar Mindelo. 

In Mindelo ging ik gelijk door naar het strand, waar ik met Ismael afgesproken had. Na het strand zijn we nog wat gaan drinken bij Caravela, waar we ook vrienden van Ismael tegenkwamen. Op het eind van de avond zijn we nog ergens anders gestopt voor een laatste drankje, en daarna hebben zij mij thuis afgezet. Het was weer een super geslaagde laatste dag.

Het is voor mij helaas tijd om naar huis te gaan, maar ik heb onwijs genoten van mijn tijd op de eilanden. Dit is zeker geen afscheid, maar een tot snel!

Lijkt het jou ook wel wat om São Vicente en Santo Antão te ontdekken? Boek een reis met Voja Travel of lees meer informatie over Kaapverdie.

Het avontuur gaat verder!

Vojaganto Joëlle is twee weken op Kaapverdië om leuke eettentjes uit te proberen, Voja-reizigers te spreken en verbeteringen met onze lokale partners te bespreken. In de eerste blog maakte Joelle kennis met Sao Vicente, in deze blog maakt ze zich op voor haar vertrek naar Santo Antao.

Dag 5

Om 8 uur vanmorgen namen Ismael en ik de ferry van São Vicente naar Santo Antão. We zouden eigenlijk met zijn vieren gaan, maar Adilson en Laisa komen een dag later omdat zij wat werkzaamheden hebben aan hun huis. Dit kwam onverwachts, want in Kaapverdië moet je maar net afwachten wanneer je hiervoor aan de beurt komt. 

Na de rit van ongeveer een uurtje met de ferry kwamen we aan in de haven van Porto Novo, waar Anderson op ons stond te wachten om ons een warm welkom te heten. Anderson is ook onze gids voor de eilandtour vandaag. Na een korte stop voor ontbijt bij een lokaal restaurantje, kon de tour van start gaan.

Ik heb vandaag zoveel moois gezien! De natuur hier op Santo Antão is echt adembenemend. Ik wist van tevoren natuurlijk wel ongeveer wat ik kon verwachten van het eiland, maar om het dan met eigen ogen te zien is heel bijzonder. Het was wel bewolkt vandaag waardoor het uitzicht op sommige plekken minder helder was dan normaal, maar dat was helemaal niet erg want dit zorgt juist weer voor bijzondere uitzichten over de wolken. Tijdens de tour stopten we ook bij een Grogue distillery. Er zijn meer dan 240 van dit soort brouwerijen op het eiland! Hier leerde ik over hoe Grogue gemaakt wordt, en natuurlijk mocht ik ook allerlei verschillende smaken proeven. Mijn favoriet is Ponche de Mel, een super zoete variant van het drankje.

Wat deze dag zo leuk maakte was niet alleen de uitzichten natuurlijk, maar ook het gezelschap. Het was echt super gezellig en ik heb heel veel gelachen met Anderson, Ismael en alle andere mensen die we onderweg zijn tegengekomen. Daarom ook dat we uiteindelijk pas na 8 uur ‘s avonds aankwamen in Ponta do Sol. 

Na kennismaking met onze partner Hilde en het inchecken bij Casa Wim & Hilde zijn we nog naar een lokaal barretje geweest. Ook hier was de sfeer weer super gezellig. Veel leuke mensen, live muziek en lekker eten.

Dag 6

Deze dag zijn we begonnen met een ontbijtje bij Casa Wim & Hilde. Het ontbijt hier is echt super goed. Pannenkoeken, wafels, broodjes, eitjes… Ze hebben echt van alles. Een goede bodem konden we wel gebruiken, want de rest van de dag zouden we gaan hiken. 

We hebben ervoor gekozen om de hike van Cova naar de Paul vallei te doen. Dit was een erg mooie hike waarbij de eerst langs de Cova krater loopt waar je de boeren op hun land kunt zien werken, en daarna in de Paul Vallei met schitterend uitzicht over zigzaggende paadjes naar beneden wandelt. Hoewel de hike gemiddeld zo’n 3 uur duurt, waren wij na iets meer dan anderhalf uur al beneden in de Paul Vallei. 

We zijn gestopt bij Petra’s Lodges voor een verfrissend drankje en lunch. De eigenaresse Petra ontving ons met open armen, en na het eten heeft ze ons nog een tour gegeven door het verblijf. Daarna wandelden wij verder de vallei in, want de hike vanmorgen was wel erg kort. We hebben nog twee uurtjes gewandeld en daarna een aluguer (een lokale bus) genomen om terug naar Ponta do Sol te gaan. 

Tijdens deze rit werden we door een Portugees stel en hun gids uitgenodigd om mee te gaan zwemmen bij Synagoga.  Natuurlijk gingen we graag met ze mee.  Naast de zee zijn een soort kleine natuurlijke pools gevormd door de structuur in de rotsen. Wat grappig is, is dat elk badje weer een andere temperatuur heeft. De meesten zijn warm door de zon. Net een natuurlijke spa! Het was heerlijk om na de wandeling te relaxen in het warme water.

’s Avonds hebben we nog wat gekletst met partners Wim & Hilde, en zijn daarna op aanraden van Wim gaan eten bij een restaurant waar ze vis en vlees serveren van de bbq. Na het eten zijn we naar bed gegaan, want morgen om 07:30 hebben we afgesproken met Laisa en Adilson.

Dag 7

Vandaag was echt by far de beste dag tot nu toe. Om 7:30 vanmorgen vertrokken Adilson, Laisa, Ismael en ik naar het huis van Adilson’s oom John en tante Fatu. Zij wonen in Terrinha Vermelha, vlakbij Dagoio. John en Fatu spreken geen engels, maar dat maakte totaal niet uit. Met wat vertaling van de anderen heb ik het gevoel dat ik ze alsnog heel goed heb leren kennen vandaag. Het was echt super gezellig.

Eerst hebben we uitgebreid ontbeten bij hun thuis. Ze hadden van alles voor ons voorbereid: couscous met kokos, lokale worstjes, cachupa, vis en meer. Daarna zijn we met de familie op pad gegaan om een lange wandeling te maken door de vallei achter het huis. Eerst moesten we over een berg heen waar 3 afgelegen en verlaten huisjes staan, en daarna aan de andere kant van de berg de vallei in. De familie heeft verschillende stukken land in de vallei, dus onderweg namen ze allerlei soorten eten mee. Onder andere papaya, sugarcane, appeltjes en uien. Als we langs de huisjes van andere families kwamen, kregen we altijd iets mee. Op de ene plek was dit een zakje met kruiden medicijn, op de andere een stuk suikerriet, en ergens anders weer bananen. Ik blijf me keer op keer verbazen hoe aardig de mensen hier zijn. Een familie nodigde ons zelfs uit om naar binnen te komen voor een woonkamerliving room concert. Met de hele familie speelden ze op de gitaar, samba en andere instrumenten en zongen ze verschillende nummers voor ons. Het was echt een hele bijzondere ervaring voor mij. 

Na de lange wandeling van 4,5 uur hebben we weer bij John en Fatu thuis geluncht. We hadden vis, aardappels, rijst, een soort erwten schotel uit Congo en verse papaya en cassave die we tijdens de wandeling mee hebben genomen van het land. Daarna hebben we een uurtje gerust voordat we weer vertrokken van huis om naar Dagoi te wandelen. Hier ligt het traditionele huisje waar Adilson’s overgrootmoeder heeft gewoond. Na het bezoek aan het huis hebben we afscheid genomen van John en Fatu en zijn we terug naar Ponta do Sol gereisd. Hier hebben Ismael en ik de zonsondergang gekeken vanuit een barretje in de haven van Ponta do Sol en diner gegeten bij Casa Morna. Vandaag was echt heel bijzonder, en ik vind het jammer dat ik Santo Antão morgen alweer moet verlaten. De warme vibe op dit eiland heb ik nog nooit eerder meegemaakt. Een hele speciale ervaring. 

Dag 8

Het is vandaag maandag, wat betekent dat de helft van mijn tijd hier in Kaapverdië er alweer op zit. De tijd gaat veel te snel! 

We hebben vanochtend de vroege ferry van 9 uur terug naar Sao Vicente genomen. Het is best een stukje rijden van Ponta do Sol naar de haven, dus de aluguer (een lokale bus) stond al om 7 uur klaar om ons op te halen. Terug in Mindelo heb ik me eerst even opgefrist in mijn kamer en mijn kleding gewassen. Het zal je verbazen hoeveel stof en viezigheid er uit je kleding komt na 3 dagen op Santo Antao. Daarna ben ik naar kantoor gegaan om het een en ander van het weekend uit te werken.

Vandaag zijn collega’s Jurre en Relinde ook aangekomen in Mindelo. Om 14:00 hadden we een afspraak bij Isabel’s boetiekhotel, waar we een rondleiding kregen door het verblijf. Daarna heb ik foto’s en video gemaakt van de uitreiking van het Voja Clean Energy certificaat aan Isabel. Ze was er erg blij mee, dus het was een leuk moment. Op het dakterras zat ook een klant van Voja, dus ik heb hier gelijk ook mijn eerste interview gedaan. Weer super leuk om de reiservaringen van anderen te horen. 

We zijn met zijn allen gaan lunchen, en daarna zijn we bij Simone’s Earth Lodge langsgegaan voor nog een rondleiding. Ze hebben een dakterras met super mooi uitzicht, en ik hoorde al de hele week van iedereen dat ze hier de beste Caipirinha hebben, dus deze kans hebben we natuurlijk niet laten liggen. Na de rondleiding hebben we gezellig op het dakterras gezeten en bijgekletst. Het is erg leuk om elkaar hier in Kaapverdië te ontmoeten. Jammer dat we maar 2 dagen tegelijk in Mindelo zijn 🙂

Dag 9

Vandaag ging ik samen met Relinde, Jurre en twee Voja reizigers mee op city tour door Mindelo. Ismael was onze gids. Hoewel ik de afgelopen week vrijwel alle locaties zelf al had gezien was het alsnog erg leuk om met de tour mee te gaan. Nu leerde ik echt over de historie van de stad en de verhalen gelinkt aan deze plaatsen. En daarnaast, elke keer als ik door de stad loop zie ik natuurlijk weer nieuwe dingen. Het is nooit hetzelfde.

Als afsluiter van de city tour gingen we lunchen bij Neusa’s restaurant. Het is een kleine Pastelaria waar een grote tafel gedekt stond speciaal voor ons. Het restaurant zat dan ook gelijk vol. Vooraf hadden we wat tonijn hapjes, daarna rijst met vis en groenten uit de oven, en als dessert een stuk cake. Het eten was erg lekker, en er is veel onderling gekletst. Het was ook erg leuk om deze ochtend en lunch met Voja klanten samen te delen. 

Na de lunch ben ik even naar huis gegaan om daar mijn feedback voor de tour en voor Neusa uit te werken. Daarna, rond een uur of vijf, ben ik samen met Relinde en Jurre naar het strand geweest bij Praia de Laghina voor een duik. Na de zonsondergang hebben we nog samen gegeten bij Caravela aan het strand, en daarna was de dag helaas weer voorbij. Lees in het derde deel van mijn reisverslag over mijn laatste dagen in Kaapverdie!

Lijkt het jou ook wel wat om Santo Antão te ontdekken? Boek dan een reis met Voja Travel of lees meer informatie over Kaapverdie.

Laat het avontuur beginnen!

De leukste restaurantjes ontdekken en uitproberen, met Voja-reizigers praten over hun vakantie-ervaringen en af en toe in de zee springen (die moeten ook getest worden!); Vojaganto Joëlle is twee weken in het heerlijke Kaapverdië. Ze bezoekt de eilanden São Vicente en Santo Antão en neemt ons met haar mee!

Dag 1

De reis vanmorgen is vlekkeloos verlopen. Voordat het vliegtuig überhaupt was vertrokken van Schiphol had ik al vrienden gemaakt met de mensen om mij heen in het vliegtuig. Wat zijn de Kaapverdianen vriendelijk!

Aangekomen op het vliegveld stond Ismael op mij te wachten om me welkom te heten. Hoewel ik eerst stiekem toch wel een beetje zenuwachtig was, was dit gevoel bij aankomst gelijk verdwenen. Na het inchecken bij Katleen’s B&B heb ik kennisgemaakt met de rest van het lokale team, ben ik wat gaan lunchen met Ismael en heeft hij mij vervolgens wat sights in Mindelo laten zien. 

In de avond ben ik nog een stuk gaan wandelen door het centrum. Het was een lange maar super leuke dag vandaag, dus de rest van de avond doe ik het rustig aan. En dan morgen aan de bak met het eerste deel van de opdrachten! 🙂 

Ik weet zeker dat ik me hier de komende 2 weken prima zal vermaken!

Dag 2

Ook mijn tweede dag in Kaapverdië was een topdag. Vanmorgen eerst lekker ontbeten met een fantastisch uitzicht bij Vannilla residencial, en daarna een paar uurtjes op kantoor gezeten. Deze ochtend heb ik het team onder andere geholpen met wat vragen die ze hadden over de werking van de my Voja omgeving.  Samen hebben we ook wat geschoven in mijn reisplan zodat ik maandagmiddag terug in Mindelo kan zijn wanneer collega’s Relinde en Jurre hier aankomen. Zij gaan de komende tijd werken aan de wandeltocht en het zou jammer zijn als we elkaar hier mislopen!

‘s Middags heb ik Marina Mindelo bezocht om wat ervaringsinformatie te verzamelen over dit restaurant. De weg daar naartoe duurde een stuk langer dan verwacht, want onderweg raakte ik telkens weer aan de praat met locals. Ik denk dat ik uiteindelijk 2 uur later pas op de bestemming aan ben gekomen, terwijl het eigenlijk 15 minuutjes lopen zou zijn. 

Zo ontmoette ik onder andere Havilson. Hij nam mij mee naar de lokale vismarkt en naar Quintal Das Artes. Dit is een soort open ruimte voor kunst met muurschilderingen en kunstwerken die gebruikt zijn tijdens het afgelopen carnaval. Daarnaast zijn er enkele winkeltjes waar locals handmade crafts verkopen. Zo krijg je toch nog een héééél klein beetje van het carnaval mee, ook al vindt het natuurlijk pas weer plaats in Februari. Trouwens niet alleen hier, maar ook op andere random locaties in de stad kom ik telkens zulke kunstwerken tegen. 

Later op de dag besloot ik nog te gaan zwemmen bij het stadsstrand Praia de Laginha. Hier heb ik een verfrissende duik genomen en genoten van de zonsondergang vanuit de zee. Om de dag af te sluiten ben ik nog wat gaan drinken bij Metalo. Er was zoals elke avond live muziek, maar door de stroomstoring eerder vanavond was het wel erg rustig.

Dag 3

Vanmorgen ben ik mijn dag weer begonnen met wat praktische dingen op kantoor. Tegen het eind van de ochtend besloot ik om naar Sao Pedro te gaan om daar Turtle Beach Bar te bezoeken. Ismael wilde graag met mij mee, dus samen zochten we een aluguer (een lokale bus) op die ons naar Sao Pedro kon brengen. 

Aangekomen in Sao Pedro hebben we eerst een klein stukje over het strand gelopen. Echt super leuk, want ook vanaf het strand kan je al schildpadden zien zwemmen in het ondiepe water! We hebben daarna een refreshing smoothie gedronken bij Turtle Beach Bar. De eigenaren Solange en Piño waren super verwelkomend, en ze maakten voor ons wat seafood tapas en bruschetta. Voordat we terug naar Mindelo gingen, hebben we eerst nog een stop gemaakt bij een ander restaurantje aan het strand. 

Terug in Mindelo zijn we eventjes op kantoor geweest en vervolgens om 16:00 naar Metalo. Hier ontmoetten we Adilson en zijn vrouw Laisa. Vrijdag gaan we met z’n allen naar Santo Antão, en dan zaterdag gaan we het land van zijn oom bekijken. Adilson heeft mij en Ismael ook uitgenodigd om daar een nacht in het huis van zijn oma te overnachten, super leuk! 

In de avond ben ik nog naar Sunset Martini geweest om mijn eerste Caipirinha te drinken. De zonsondergang vanaf Sunset is prachtig. Ik besloot terug te lopen van Sunset naar Vannilla. De route zou ongeveer 40 minuten zijn, maar ik raakte verdwaald dus ben veel langer onderweg geweest. Gelukkig wist een aardige vrouw mij uiteindelijk de weg te wijzen. 🙂

Dag 4

Vandaag was iets minder productief dan de afgelopen dagen. ’s Ochtendsvroeg voor het ontbijt ben ik een uurtje gaan wandelen in de buurt achter Vannilla residencial. Leuk om de straten zo druk te zien in de ochtend met locals die onderweg zijn naar werk en school. 

Verder heb ik het grootste deel van de dag op het Voja kantoor doorgebracht om wat dingen verder uit te werken en vragen voor te bereiden voor de klantinterviews. Jammer genoeg zijn er momenteel niet super veel reizigers waardoor het deze week nog niet is gelukt om klanten te interviewen. Volgende week zullen hier meer kansen voor zijn, en ook meer kansen om met de gidsen mee te gaan op dagtrips. 

Later op de dag ben ik met een transfer meegeweest om twee reizigers op te halen van het vliegveld en ze af te zetten bij hun accommodatie. Ik heb hier wat observaties gedaan en mijn tips voor de transfer met Ismael besproken. Achteraf zijn we voor de tweede keer gaan lunchen bij Café Verde. Dit is tot nu toe echt mijn favoriete plek voor de lunch! 

Om de dag goed af te sluiten ben ik nog even gaan relaxen op het strand waar ik een man genaamd Alson ontmoette. Hij wilde graag zijn Engels oefenen, dus we hebben samen gekletst op het strand totdat de zon onder ging. Daarna ben ik thuis mijn spullen in gaan pakken, want morgenochtend vertrekken we naar Santo Antao! 

Hoewel ik deze dag misschien wat minder eventful was dan  de afgelopen dagen, heb ik er wel  weer volop van genoten. 

Lijkt het jou ook wel wat om São Vicente te ontdekken? Boek dan een reis met Voja Travel of lees meer informatie over Kaapverdie.

Vier wereldzeilende Nederlandse gezinnen voeren in maart met hun zeiljachten naar Kaapverdië vanuit de Canarische eilanden. Op zee namen ze contact op met het Steunpunt Zeilers in Kaapverdië; er was geen lockdown en de wereldzeilers konden eilandhoppen. Maar in korte tijd gingen de veranderingen razendsnel. Het eerste en tweede Corona geval in Kaapverdië leiden direct tot maatregelen. Eenmaal aangekomen betekende dat voor de zeilers: quarantaine en de gele quarantainevlag. Ingehaald door het Coronavirus. 

De 10e Gin Tonic vrijdag op rij

Onder het genot van sushi met verse tonijn, frisse gin tonic en een prachtige sunset genieten we in de baai van Mindelo in Sao Vicente. Ik ben te gast op zeilboot BenNL bij Han en Mariëlle die de 10e gin tonic avond op rij organiseren. Samen met Akko en Liza van zeilboot Choctaw praten we over de nieuwtjes van afgelopen week.  

Afgelopen week gingen het lokale Voja Travel team en de zeilers op eilandtour en vandaag ben ik voor de tweede keer uitgenodigd aan boord. Ik voel me welkom en merk dat de zeilers onderling een goede band hebben opgebouwd door de uitzonderlijke situatie waarin ze zich allen bevonden. De 2 andere gezinnen van zeilboot Pien en Wings zijn er vandaag niet bij, want die zijn op mini-vakantie naar het nabijgelegen groene eiland Santo Antao. 

Genieten van de route in rustig tempo

Na onze nieuwsronde vraag ik de zeilers om terug te kijken op hun afgelopen zeilavontuur. Akko en Liza zijn al een jaar onderweg en vertellen me over hun vaarroute. Ze zeilden lange de Engelse kust naar het Noorden van Spanje en genoten van het rustige tempo tijdens hun reis. Tijd is voor hen niet zo belangrijk dus bleven ze wat langer op plekken die ze leuk vonden. Portugal vaarden ze redelijk snel voorbij, maar zeiljacht Choctaw  bleef een tijdje in de Algarve omdat ze daar konden kitesurfen. Na Marokko staken ze over naar de Canarische eilanden en daarna Kaapverdie. 

Liza vertelt dat de afstanden steeds groter werden en de tijd op zee langer. “De oversteek van El Hierro naar Kaapverdië duurde 6 dagen en dat was voor ons de langste oversteek sinds het begin van onze reis. Deze eerste keer vonden we best spannend want je zit toch midden in de oceaan, zonder internet en bent aangerekend op elkaar. De condities onderweg vielen goed mee, maar bij aankomst op de Kaapverdische eilanden waren we best vermoeid na 5 korte nachten op zee.

Contact steunpunt zeilen

“We vernamen het nieuws over de verspreiding van het Coronavirus op de Canarische eilanden. Toen hadden we toch wat vragen over het verdere verloop van onze zeiltocht. Via andere zeilers hoorden we over het Steunpunt Zeilers in Kaapverdië, opgezet door wereldzeiler Joshua van zeiljacht Hope en de oprichter van Voja Travel Kaapverdië. 

We dachten niet dat het om gratis hulp ging, maar dat was het wel. Al snel begrepen we dat Joshua het steunpunt had opgericht om zeilers een goede ervaring te geven in Kaapverdië. Hij heeft er zelf gewoond en dat gaf ons goede moed. Het voelde als een warm bad in de barre tijden van Corona en de lockdown. Hij adviseerde ons om aan te meren in Mindelo en niet in Sal. Mindelo is de enige jachthaven in het land, de boot ligt er beschut in de baai en je krijgt er betere hulp bij scheepsherstellingen. We volgden zijn advies en gingen voor anker in de baai van Mindelo.” 

Bezinning aan boord tijdens de quarantaine

Marielle en Han vertellen me dat ze bij aankomst een goed eerst contact hadden met de politie. “In vergelijking met de Caraïben wordt er hier beter voor ons gezorgd. De maritieme politie voer iedere dag langs om te vragen of alles goed ging. Ze hielden ons nauwlettend in de gaten, want toen we bij Akko en Liza aan boord wilden gaan tijdens de quarantaine werden we meteen op de vingers getikt.”

“Toen we aankwamen tijdens de Corona uitbraak leken we wel radioactief. De politie was in de war en er heerste flink wat onduidelijkheid over onze situatie.”

Liza ervoer de quarantaine aan boord als een tijd voor bezinning en reflectie. “We konden toch niet verder en hadden genoeg tijd om na te denken over onze reis tot nu toe. Wel merkte ik dat we soms onzeker werden over de situatie, want wat zou er gebeuren als de boel zou escaleren? Gelukkig brak Corona niet uit op Sao Vicente en konden we na 25! dagen aan boord eindelijk aan wal.”

Als enige toeristen op het eiland

De zeilers voelen zich best relaxed op het eiland. Ze kopen vaak verse vis, groenten en fruit en gaan op zoek naar scheepsonderdelen of gasflessen. Toch voelen ze dat het land in een financiële crisis zit zonder toerisme. “Als we in een andere periode Kaapverdië hadden ontdekt was het vast een andere ervaring geweest.”

Toekomstige route

Akko vertelt me dat ze nu van dag op dag leven. “We willen graag naar Nieuw-Zeeland maar zijn pas hier. Het mooie van deze reis zijn de vele verrassingen die we al hadden. Marokko en Kaapverdië stonden niet op de planning, maar het gaat zoals het gaat. Plannen veranderen en dat hoort erbij. Wij nemen bewust de tijd om rond de wereld te varen en hoeven niet na een jaar alweer aan het werk in Nederland. Maar als we Nieuw-Zeeland toch halen dan hebben we elkaar beloofd dat we nog een keertje trouwen ;-).” 

“In Europa maakt je agenda jou en nu maken wij onze agenda zelf. Voor ons is de reis door jezelf de belangrijkste die je kan maken.” 

Voor Han en Mariëlle is de cirkel rond op Aruba. “We hebben er gewoond en onze zoon is daar geboren. Wat er daarna komt is minder belangrijk. Wel gaan we een tijdje terug naar Nederland om voor de ouders van Marielle te zorgen.” Het koppel hoeft niet perse nog meer te reizen, want ze hebben door de jaren heen prachtige reis herinneringen gemaakt en nemen die overal mee naartoe…

Steunpunt zeilen

Als je vragen hebt over zeilen rond de Kaapverdische eilanden, neem dan een kijkje op de pagina van het steunpunt Zeilers in Kaapverdië en contacteer ons voor meer info. Alle ondersteuning vanuit het steunpunt is gratis. Als je gebruik maakt vragen we alleen om ons op je website of blog te vermelden 🙂 

De avonturen van Liza en Akko op de Choctaw volg je op hun blog Sailing Choctaw.

Ruwe diamant

We spraken Romy, een student aan de kunstacademie die door haar lens een bijzonder aspect van Kaapverdië laat zien; de kleuren van Kaapverdië.

“De Kaapverdische eilanden zijn een ruwe diamant waar je de schoonheid vindt door net even verder te kijken. Op het verborgen São Nicolau bijvoorbeeld. Dat eiland is kurkdroog aan de ene kant, en groen en weelderig aan de andere. Als je niet verder kijkt, zie je de weelde niet. En ook op de eilanden zelf zijn de schoonheid, clubs en barretjes soms verborgen, behalve voor hen die verder kijken.”

Op zoek naar kleur

Romy: “Mijn ouders maakten zich grote zorgen toen ik met een vriendin impulsief besloot om naar Kaapverdie te gaan. ‘Dat is toch Afrika? Is dan niet gevaarlijk?’ vroegen ze. Maar wij wuifden de zorgen van mijn ouders weg en vertrokken. Mijn vriendin en ik zitten helemaal op een lijn qua fotografie en houden van kleur, dus namen ons voor bewust daarnaar op zoek te gaan!”. En de kleuren van Kaapverdië stelden ons niet teleur!

Even wennen

“Waar we aan moesten wennen, is dat je als twee blanke, blonde meisjes best opvalt! We waren in Sal, Santa Maria en omdat het laagseizoen was, liepen er weinig toeristen. In Nederland laten mannen het subtiel weten als ze je mooi vinden, maar in Kaapverdië is het normaal dat mannen het gewoon tegen je zeggen. In het begin wisten we niet wat we er mee aan moesten, maar we leerden al snel dat we er helemaal niets mee hoefden en het er gewoon bij hoort. We leerden de complimentjes met een glimlach accepteren.”

Het armere gedeelte was juist interessant

“Hoewel Santa Maria erg toeristisch is met veel hotels, zijn er iets verder van het strand ook armere gedeeltes. De mensen zijn misschien niet rijk, maar wij vonden het juist interessant om daar plaatjes te schieten. De Kaapverdianen waren ontzettend warm en gastvrij en wij genoten er van om tijd met ze door te brengen.”

Reis geslaagd

“Onze ouders hadden dus ongelijk over hun labeltje ‘Afrika’ want voor ons was de veiligheid in Kaapverdië prima, we maakten kennis met een andere cultuur en voor ons was onze vakantie in Kaapverdië geslaagd!

Op welk moment in het jaar je ook op vakantie gaat, op Madeira is het altijd lente! Niet zweten en zwoegen in 40 graden, maar genieten van een heerlijk zonnetje en fijn briesje tussen de bloemen, groene valleien en kleurrijke steden. Dat is Madeira in een notendop. Klinkt goed? Dat vinden wij ook! In deze blog  gaan we je wat meer vertellen over je vliegreis naar deze eilandengroep.

Archipel

De archipel van Madeira bestaat uit meerdere eilanden, namelijk Madeira, Porto Santo en Ilhas Desertas. Enkel de eerste twee eilanden zijn bewoond, maar alle eilanden zijn te bezoeken tijdens je vakantie. Hoewel de eilanden bij elkaar liggen in de Atlantische Oceaan, zijn er qua landschap veel verschillen. Madeira staat ook wel bekend als het bloemeneiland, door de vele exotische bloemen die daar volop bloeien zoals de hibiscus en lavendel. Porto Santo is het ideale strand eiland, met haar goudgele stranden en verlaten baaien. Het eiland is goed te ontdekken met de fiets, maar ook kajakken of duiken in het heldere water is iets waar haast iedereen vrolijk van wordt.

Het derde eiland bestaat eigenlijk uit drie kleine eilandjes en heet Ilhas Desertas, wat letterlijk de verlaten eilanden betekent. Je wordt op het eiland rondgeleid door lokale onderzoekers, die je alles kunnen vertellen over dit eiland en de belangrijke bewoners. De eilanden zijn namelijk een beschermd natuurgebied, waar veel dieren leven. Zo ook de Mediterrane monniksrob die dankbaar gebruik maakt van de rust. Je reist er met de boot heen. Kijk onderweg goed om je heen, want de kans dat je onderweg walvissen en dolfijnen tegenkomt is erg groot!

Vliegreis naar de eilanden

De hoofdstad van Madeira is Funchal, waar tevens het vliegveld te vinden is. Vanaf Schiphol gaan er regelmatig vluchten naar Funchal toe. Met een directe vlucht ben je tussen de 4 en 5 uur onderweg. Vanuit Funchal kan er in een klein half uur doorgevlogen worden naar Porto Santo toe. Uiteraard kun je ook gewoon verder reizen met de ferry. Zo kun je onderweg ook nog genieten van de omgeving en eventueel waterdieren spotten.

Parkeren op de luchthaven

De meeste mensen reizen met de auto naar de luchthaven van vertrek. Schiphol beschikt over veel officiële parkings en beter betaalbare alternatieve parkings. Het kiezen van een Schiphol parking optie die bij jou past kan wat overweldigend zijn door het grote aanbod. Zo kun je een keuze maken tussen een parkeerplaats met shuttle service, valet service of kun je voor een parking op loopafstand gaan. Denk goed na over wat jij en je mede reizigers nodig hebben en wat het beste werkt voor jullie situatie. 

Kies je voor de shuttleservice, dan wordt je na het parkeren met een shuttlebus naar de luchthaven gebracht. Dit is de goedkoopste optie, maar wel de optie die de meeste tijd in beslag neemt. De snelste opties zijn parkeren met valet service of op loopafstand. Bij een valet service rij je zelf helemaal door tot aan de terminal. Daar staat iemand van de service op je te wachten die jouw auto in ontvangst neemt. Jij hoeft alleen je bagage uit te laden en naar de incheckbalie te lopen. De ervaren chauffeur van de valet service parkeert de auto voor je. Bij terugkomst bel je de valet service op en wordt je auto weer naar de luchthaven gereden. Zelf met de auto naar het vliegveld hoeft dus geen probleem te zijn.

We reizen verder en het derde eiland van onze reis wacht. Ook al verbleven we op Sao Jorge, we konden er niet omheen. De imposante Pico vulkaan torent overal bovenuit en is zelfs vanaf de kust van Sao Jorge niet te missen. De vulkaan belooft avontuur en ik weet dat het gelijknamige eiland nog veel meer te bieden heeft. Niet zo gek dat ik dan ook sta te popelen om de ferry op te stappen. Vulkanische activiteiten en wijngaarden. Here we come!

(Lees deel 1 van ons Azoren reisverslag hier)

De Pico vulkaan

Terwijl de zon ondergaat trotseren we de golven. De ferry deint op en neer tijdens de anderhalf uur durende oversteek naar Pico. Ik ben blij dat ik een zeiler ben en dus ervaring heb met het geraas van de golven. Een medepassagier is minder gelukkig en klampt zich vast aan de reling. Eenmaal terug op vaste bodem halen we de huurauto op. Onze koplampen werpen een warme gloed over de tropische planten langs de weg en de indrukwekkende schim van de vulkaan houdt ons gezelschap terwijl we naar onze eerste accommodatie rijden. 

Vanaf onze eerste avond op het eiland voelen we ons al welkom. En dit gevoel wordt alleen maar bevestigd in de 3 dagen dat we er zijn. Zo krijgen we van locals de leukste tips. Van verborgen natuurlijke baden waar je uren kunt dobberen tot de lekkerste restaurants en mooiste bars mét uitzicht. Samen met Steffi wandelen we langs kilometers aan wijngaarden terwijl ze ons alles verteld over de wijngeschiedenis en de wijngaarden van haar schoonvader waar ze tijdens het oogstseizoen helpt met plukken. We eindigen onze dag aan de kust. Steffi heeft een kaasje, wat toastjes, zelfgemaakte compote en natuurlijk wijn meegenomen. Tot laat in de middag genieten we van de zon en het gezelschap.

En dat alles met de imposante Pico vulkaan op de achtergrond. Vanaf alle kanten van het eiland kun je ‘m bewonderen. En natuurlijk ook beklimmen. Door de bewolking beginnen we er niet aan. Maar het is zeker een avontuur wat ik voor mijn volgende bezoek aan de Azoren op mijn bucketlist zet.

De vulkanische activiteiten van Faial 

Op de ferry richting Faial raken we aan de praat met Hugo. Hij woont op Pico en werkt in de haven van Faial. Het dagelijkse woon-werk verkeer is goed te doen en duurt maar een half uurtje. Hij vertelt ons dat Pico niet het enige eiland is met vulkanische activiteiten en geeft ons de tip om Capelinhos te bezoeken. Dit westelijke deel van Faial is ontstaan in 1957 nadat de Vulcão dos Capelinhos was uitgebarsten en net zo lang bleef pruttelen totdat er een heel nieuw stuk land ontstond. Over het zandpad wandelen we naar de verlaten vuurtoren. Het nieuwe land heeft iets mysterieus. 

Onze uitvalsbasis is de glamping van Pedro en Antónia. En wat een pracht plekje is het! Onze accommodatie bestaat uit lokaal hout en tentdoeken die met palen en lijnen gespannen zijn. Vrijwel alle stukken zijn afritsbaar waardoor je je midden in de natuur waant. De oude plantage van Pedro’s vader vormt het decor. De palmbomen, bananenplanten en andere tropische begroeiing zorgen voor privacy en een prachtige omgeving. 

Ondanks dat Faial een piepklein eilandje is (slechts 21 km lang en 14 km breedt), is het behoorlijk bekend. Die faam heeft het eiland te danken aan Horta. De hoofdstad van Faial staat al eeuwen bekend als een plek voor zeevaarders om zich voor te bereiden op de grote oversteek naar Amerika. Sporen hiervan vinden we terug op de muren van het wereldberoemde Café Peter Sport en aan de kade, waar zeilers tot op de dag van vandaag schilderingen achterlaten.

Het natuurschoon van Sao Miguel

We laten Faial achter ons. Deze keer niet met een vertrek vanuit de haven maar via de lucht. Eindbestemming Sao Miguel. ‘De Azoren in het klein’, zo noemt men Sao Miguel vaak. En vanuit de lucht kunnen we wel zien waarom. Vulkanen, zwarte zandstranden, kraters en gekleurde lagoas. Sao Miguel heeft het allemaal. Na een knap staaltje fileparkeren in het smalste straatje wat ik ooit heb gezien, stappen we onze accommodatie binnen, midden in de hoofdstad Ponta Delgada. We wandelen door pittoreske straatjes met witte gebouwen omlijst door donker gebeitst hout, streetart, kerkjes en pleinen. Een beter ontvangst op Sao Miguel hadden we ons niet kunnen wensen.

Een klein stukje buiten de stad begint het natuurschoon. Op het golvende landschap rijden we langs hagen hortensia’s en oude plantages. We zijn op weg naar Sete Cidades. Eerder waren we er al even langs geweest maar toen werd het feestje bedorven door een dikke laag mist. Vandaag schijnt de zon en we zijn hoopvol! Onze inspanningen worden beloont. Vanaf het uitzichtpunt bewonderen we de groene en blauwe kleuren en genieten we van de verhalen van een oud dametje die ons vertelt over de legendes van de kratermeren.

Een vaarwel tussen de bergen

Voor onze laatste paar dagen op de Azoren verlaten we de drukke stad en zoeken we de rust op in Furnas. Dit pittoreske stadje ligt bovenop een actieve vulkaan. Van een afstandje spotten we de stomende geisers al en weten we dat we onze bestemming hebben bereikt. Op de planning staan warme bronnen, gezellige ontmoetingen met onze partners en natuurlijk een wandeling! De bergen rondom Furnas zijn prachtig wild en bieden allerlei hike mogelijkheden.

We hebben onze zinnen gezet op de Faial da Terra trail. Volgens onze gastvrouw ligt daar halverwege een verrassing op ons te wachten. En een verrassing was het zeker! Na ongeveer een uur lopen over smalle kronkelende paadjes en dichte begroeiing horen we het geraas. We gaan de bocht om, kruipen onder een omgevallen boom door en daar is ie. Een verborgen waterval met diepe poel begroet ons. De stroming is sterk en het water is koud, maar de zon die op de grote rotsen schijnt warmt ons weer heerlijk op. Daarna hebben we nog maar een uurtje te gaan. Het is een korte circulaire wandeling dus we komen na de hike weer terug bij onze auto. Perfect voor een actieve middagstop dus. 

Na 3 weken avontuur rijden we om 5 uur ‘s ochtends in het pikke donker richting het vliegveld. Moe zijn we niet. Enthousiast wel. We bespreken alles wat we hebben gezien en onze hoofden zitten vol met ideeën over de mooiste highlights die we aan onze reizen toe moeten voegen. Eenmaal in het vliegtuig droom ik weg bij herinneringen aan kratermeren, vulkanen en vriendelijke gezichten. Eén ding is duidelijk. Ik kom zeker een keertje terug.